عشق عقیم ، طلسم کیمیاگر است
کاتالیز می کند زندگی ها را
از جوانی می رسی به لب گور
و باید یک عمر بر لب گور زندگی کنی
یا که یکباره بوسه زنی بر لب گور
فقط آن ضلع تنها
در مثلث متساوی الساقین
می داند که چه کشیدم من
زندگی ات را با همه خوب و بدش
در قدر مطلق حکمت خداوند گذار
در زندگی هر چه که پیش آمد
خواه خوب باشد یا که بد
تو مپندار بد
می روید گل سرخ خیال
و کلمات نغمه می خوانند
در بیشه کاغذ که ببارد اشک هایم
شعر فصل بعد از زمستان است
