من ماده ام
ماده
و ماده میتواند مایع باشد ،
جامد باشد ،
و گاز ،
مایعم ، مذابم ،
وقت هایی که چیزی دلم را آتش میزند .
جامدم ، یخم ،
وقتی که واژه ها را درست برنمیداری از لغت نامه و هر حرفت
یک تکه از وجودم را سرد میکند .
من ماده ام
مادیانم
شیهه ام
کاری برای دلتنگی ام نمیکنی ؟
دستی ببر لای یال های ترم لااقل ...
پیش از آنکه به حالت سوم ماده بودن برسم ،
هوا شوم و از همین هود آشپزخانه
برای همیشه بالا بروم ...
مثل مغرورترین کافر دنیا که دلش
از کفش رفته و حتی
به خدا رو زده است
ناخدایی شده ام خسته
که بعد از طوفان
تا دم مرگ دعا خوانده
و پارو زده است!
مثل انتشار یک شایعه
در روزنامه ای کثیر الانتشار؛
مثل آبروی ریخته شده؛
مثل قاصدکی معلق در هوا؛
دوست داشتنت
از دستم در رفته است
و دیگر
هیچ چیز مثل قبل نخواهد شد ...
کاش بدانی
دوست داشتنت
خورشید نیست ،
که لحظه ای بیاید و لحظه ای برود،
ماه نیست ،
که یک شب باشد و یک شب نباشد،
ستاره نیست ،
که شبی پر شور باشد و شبی کم فروغ،
باران نیست ،
که گاه شدت گیرد و گاه نم نم ببارد،
مثل نفس می ماند
همیشه با من است ...
انسان ها شبیه هم عمر نمی‌کنند ،
یکی زندگی میکند یکی تحمل!
انسان ها شبیه هم تحمل نمی‌کنند ،
یکی تاب می آورد
یکی میشکند ...
انسان ها شبیه هم نمیشکنند ،
یکی از وسط دو نیم می‌شود
دیگری تکه تکه ...
تکه ها شبیه هم نیستند ،
تکه ای یک قرن عمر میکند ،
تکه ای
یک روز ...
من عاشق هنر بودم ،
دیروز به جبر پدر و مادرم مهندس شدم ،
امروز به جبر چشم هایت شاعر ،
همیشه میگفت: جبر یک روز به کارت می آید ،
روح معلم ریاضی ام شاد ...
وطنم شدی
و من
به حکم دوست داشتنت
ممنوع الخروج شدم!!
چه شیرین است
محدودیت هایی
که به تو ختم می‌شوند
محاکمه پایان یافت ،
با لب های دوخته مکالمه ممکن نبود ،
او حکم کرد من سکوت ،
او تقریر کرد من تحریر ،
او نقطه گذاشت من امضا ،
***
چاره ای نیست ،
انباری از کلمات بنا میکنم
و کلیدش را به گردن کودکی می آویزم
که روزی سخنوری دانا خواهد شد ...
ای کاش که دکتر بشناسد مرضم را ،
یک تو وسط این همه دارو بنویسد...
دهانم حرف بگذار،
لقمه ای گرم،
شبیه به دوستت دارم،
من سال هاست یک دل سیر،
غصه ی کسی را نخورده ام،
به علاقه وادارم کن،
مثل آخرین قطره ی باران،
یادم بده قلب یک سنگ کجاست...!
شما ریاضی میخواندید
ما هنر...
به زبان خودتان بگویم اگر،
دست های شما قدرمطلق است!
میانش نمیتوان به چیزهای بد فکر کرد ...
بیا و در دنیای من انقلاب کن،
انقلابی مشروطه،
شرط بگذار که من،
هر روز بیشتر دوستت داشته باشم،
تا تو هم بمانی،
قسم میخورم در پایبندی به شروط و آرمانهای انقلابت،
انقلابی تر از من پیدا نخواهی کرد !
داشتنت باید مزه ی توت فرنگی بدهد
یا انار گلپر زده ،
یا آش رشته ی خانوم جون توی غروب های جمعه ،
داشتنت باید بوی یاس رازقی بدهد
یا بوی خاک باران خورده،
نمیدانم...
ما که نداشتیم !
اما داشتنت باید چیز خیلی قشنگی باشد...
