در سرم غوغایی است برای گفتن
در نگاهم هیجانی است برای رفتن
در دلم سرو بلندی است که تا بام زمین سر برافراشته است
آسمانم ابری است
عزم رفتن دارم
بی نهایت نفسی
می روم سوی آن کوچه ی روشن که تهش ناپیداست
سرو و خورشید و اقاقی تا کرانه پیداست
می روم آنجا که زندگی پرواز است
زندگی لبخند است
زندگی آغاز است
همه اندیشه کنان در تمنایی قریب
بر جبین آزادند
در یقین آرام اند
می روم
خواهم آموخت رهایی
شوق پرواز دارم
برچسب ها:
اشعار سید محمدرضا موسوی (م.پرواز),
donya 
