مهدی سهیلی شاعر و نویسنده ایرانی درهفتم تیر ماه سال ۱۳۰۳ در تهران متولد شد. نام خانوادگی خود را از حاجی علی اکبری سمنانی به سهیلی در سال ۱۳۲۲ تغییر داد. در ۱۹۵۷ چند اثر از وی را در مسکو به چاپ رساندند. او سال‌ها در رادیو ایران برنامه اجرا کرد. سهیلی در زمینه نمایش‌نامه‌نویسی نیز فعالیت داشته است. وی در ۱۸ مرداد ۱۳۶۶ در سن ۶۳ سالگی در گذشت . پس از پایان تحصیلات ابتدایی به فراگرفتن علوم قدیمیه و صرف و نحو عربی و منطق و معانی نزد استادان فن پرداخت و دوره متوسطه را در دبیرستان نظام آباد به پایان آورد. سپس وارد خدمات مطبوعاتی و روزنامه‌نگاری شد.«اشک مهتاب» اولین مجموعه شعر اوست که در فروردین ۱۳۴۷ به چاپ رسید. آتش خشم وی زود زبانه می‌کشید و زود هم سرد می‌گشت. در برابر ناملایمات صبور و همچنان شکرگذار بود. یکی از خصوصیات بارز او صراحت در گفتار بود. وی معتقد است:«حق گفتن و دشمن تراشیدن بسی بهتر است از ناحق شنیدن و دوست یافتن». وی معتقد به خضوعِ بدون قید و شرط را نمی‌پذیرفت. او می‌گوید: مرا بسیار دوست صمیمی و دشمن قدیمی است. که دوستان در پی تهییج من‌اند و دشمنان در پی ترویج من‌اند. که خداوند بر عمر یکایکشان بیفزاید.
آثار مهدی سهیلی: بیا با هم بگرییم، بوی بهار می‌دهد، طلوع محمد، پرواز در آسمان شعر، مشاعره، شعر و زندگی، یک آسمان ستاره،گنج غزل، چشمان تو و آیینهٔ اشک، هزار خوشهٔ عقیق، کاروانی از شعر، باغ‌های نور، لحظه‌ها و صحنه‌ها، گنجوارهٔ سهیلی، اولین غم و آخرین نگاه، نگاهی در سکوت، ضرب‌المثل‌های معروف ایران، مرا صدا کن، سرود قرن و عقاب، چه کنم دلم از سنگ نیست و…
مهدی سهیلی … در تاریخ هفتم تیرماه سال ۱۳۰۳ در خیابان مولوی تهران در خانواده‌‌ای مذهبی به دنیا آمد، پدرش غلامرضا از نوادگان حاج اکبر سمنانی از شاعران بزرگ معاصر و نیای مادرش «اصفهانی» بود. مادر مهدی سهیلی به نوباوگان قرآن درس می‌داد. مهدی سهیلی در کودکی به مکتب رفت: پس از پایان تحصیلات ابتدایی به فراگرفتن علوم قدیمیه و صرف و نحو عربی و منطق و معانی نزد استادان فن پرداخت و دوره متوسطه را در دبیرستان نظام آباد به پایان آورد. سپس وارد خدمات مطبوعاتی و روزنامه‌نگاری شد. مهدی سهیلی نام خانوادگی خود را از حاجی علی اکبری سمنانی به سهیلی در سال ۱۳۲۲ تغییر داد. مهدی سهیلی مدت دو سال برای امرار معاش خانواده به عنوان حسابدار در حجره یکی از تجار بازار حسابداری کرد. مهدی سهیلی فعالیت مطبوعاتی خود را از سال ۱۳۲۳ آغاز کرد و آثار زیادی را در نظم و نثر در بسیاری از نشریات از جمله: توفیق، اطلاعات، اطلاعات هفتگی، مجله سپید و سیاه، روشنفکر، تهران مصور و زن روز به چاپ رساند. سهیلی به زبان عربی تسلط داشت و با زبان انگلیسی نیز آشنا بود. مهدی سهیلی از حدود سال ۱۳۲۵ صبح‌ها در رادیو، قرآن می‌خواند و پس از آن در سال ۱۳۳۵ به دعوت مدیر کل وقت اداره کل انتشارات و تبلیغات برای همکاری به رادیو دعوت شد. برنامه «گفتنی‌ها » اولین برنامهای بود که نوشتن آن را به عهده گرفت، بعدها پس از طرح و تنظیم برنامه «شما و رادیو» برای این برنامه مطلب می‌‌نوشت. مهمترین برنامهای که مهدی سهیلی در آن شرکت داشت برنامه «مشاعره» بود که سال‌ها از رادیو پخش می‌ش. این برنامه بنا به پیشنهاد مهدی سهیلی طراحی و راه اندازی شد زیرا او معتقد بود مشاعره می‌‌تواند نگهدارنده فرهنگ قومی و ملی ما باشد. چون اگر قبول داشته باشیم که حافظ، مولوی، نظامی، عطار، فردوسی و سعدی از افتخارات ایران و از حماسه‌های جاویدان ایران و ایران زمین هستند پس باید این را هم قبول داشته باشیم که هرگونه فرصتی برای تکرار و ارایه آثار، خود به خود کمکی است در جهت بزرگداشت آن افتخارات و حماسه‌ها. مهدی سهیلی پس از انتقال آقای اسماعیل نواب صفا (شاعر و ترانه‌سرا) به رشت، سرپرست برنامه‌ی کاروان شعر و موسیقی شد و مدت ده سال از سال ۱۳۴۱ تا ۱۳۵۱ تهیه و تنظیم این برنامه را به عهده داشت.
مهدی سهیلی در سال ۱۳۴۷ با انتشار کتاب «اشک مهتاب» برگ زرینی را به دفتر افتخارات خود افزود؛ استقبال عجیب مردم از این مجموعه شعر در تاریخ کتاب جداً بی‌سابقه بود و هیچ ناشری به خاطر ندارد که دو هزار نسخه از مجموعه شعری به مدت دو ماه آنچنان نایاب شود که شیفتگان فراوانش با کوشش بسیار از به دست آوردنش بی‌نصیب بمانند. با استقبال اعجاب‌انگیز مردم از اشک مهتاب بر همگان مسلم شد که آثار مهدی سهیلی در میان مردم شعر دوست و سخن‌شناس ایران پایگاهی بس عظیم و ارجمند دارد. مهدی سهیلی گرایشات مذهبی داشت و شاهد آن برنامه مذهبی، عرفانی «دریچه‌ای به جهان روشنایی» بود که به پیشنهاد و طراحی او تصویب شد و در ماه مبارک رمضان سال ۱۳۵۵ از رادیو پخش شد. سهیلی سی‌سال در رادیو ایران به نمایشنامه نویسی، اجرای کارشناسانه‌ی برنامه‌‌های ادبی چون شعر و زندگی و بزم شاعران اشتغال داشت. چند اثر مهدی سهیلی در سال ۱۹۵۷ میلادی در شوروی (مسکو) ترجمه و منتشر شد. مهدی سهیلی علاوه بر اشعار جدی و رسمی خود، سروده‌‌های فکاهی و طنزی دارد که نشان از شوخ طبعی اوست. باید گفت که مهدی سهیلی دارای پنج فرزند به نام‌های سروش، سهیلا، سها، سامان، سهیل است. از خصوصیات اخلاقی مهدی سهیلی این بود که آتش خشم وی زود زبانه می‌کشید و زود هم سرد می‌گشت. در برابر ناملایمات صبور و همچنان شکرگذار بود. یکی از خصوصیات بارز او صراحت در گفتار بود. سهیلی معتقد بود: «حق گفتن و دشمن تراشیدن بسی بهتر است از ناحق شنیدن و دوست یافتن». مهدی سهیلی انسان معتقد به خضوعِ بدون قید و شرط را نمی‌پذیرفت. سهیلی می‌گفت: مرا بسیار دوست صمیمی و دشمن قدیمی است. که دوستان در پی تهییج من‌اند و دشمنان در پی ترویج من‌اند. که خداوند بر عمر یکایکشان بیفزاید. مهدی سهیلی سرانجام در ۱۶ مرداد سال ۱۳۶۶ در سن ۶۳ سالگی غروب زندگانی‌اش فرارسید.
پوریا قلعه 
